Picasso

Gisteren was het dan zover, onze hond Picasso kwam aan in Taiwan. We hadden afgesproken dat ik hem samen met de kinderen zou gaan ophalen en hem naar de kennel zou brengen. Na een hoop gezoek bij het vliegveld in de buurt, ik moest bij de cargo terminal zijn. Dit stond steeds in het engels aangegeven, maar na een paar borden hield dat op en stond het er waarschijnlijk wel, maar dan in het chinees. Na mijn derde rondje heb ik het gevraagd aan een politieman, hem het briefje gegeven waar het adres en tel. nr. op stonden,even werd er overlegd in het chinees, even bellen en toen kreeg ik de telefoon in mijn handen geduwd. Uiteindelijk werd mij duidelijk gemaakt de politieauto te volgen, dus dat heb ik maar gedaan. Ongeveer een paar honderd meter terug en de bocht om daar moest het zijn. Het was echt een oude loods waar allemaal karretjes rondreden, oude mannen die beatle nuts aan het kauwen waren, bah.
De mensen zijn dan toch wel heel vriendelijk en de hond was inderdaad aangekomen, ze hadden hem al gezien, ik werd naar boven gestuurd daar moest ik dan zijn. Daar werd nog wat geregeld met de papieren en eindelijk konden we dan naar beneden om Picasso te zien. gelukkig zag hij er rustig uit en was blij om even zijn poten te kunnen strekken. Hij wou graag naar buiten, maar dat mag voorlopig nog niet, hij moet 21 dagen binnen blijven (quarantaine). De kinderen waren erg blij om hem weer te zien. Luna was ook best weer een beetje verdrietig dat we hem nog niet mee naar huis konden nemen. Daarna nog 'even' wegbrengen naar de kennel. Geen probleem, maar ik wist niet waar naar toe en Theo had gezegd ergens bij het vliegveld. Rijd maar achter de blauwe auto aan...... ik kreeg geen adres, geen telefoonnummer. Ja dan sta je daar met drie kinderen, dus vlug alles in de auto en volgen maar. Gingen we weer richting snelweg, richting Taipei, blijkt het down town Taipei te zijn. Gelukkig ben ik de auto niet kwijt geraakt. Aangekomen bij het de dierenkliniek waar hij nog 21 dagen moet blijven hebben we nog gespeeld met Picasso. Toen was het toch echt weer tijd om naar huis te gaan, maar eerst nog tanken want met nog 10 km te gaan...... kom ik niet thuis.
Helaas weet ik nergens de weg, gelukkig hebben we navigatie in de auto. En ja dat werkt dus. Alleen doe ik er steeds veel langer over dan de aangegeven tijd. Zeker in de spits. Na het tanken maar op pad naar huis, midden door de drukte. En druk is het midden in Taipei om half 6! Wat een puinhoop, je wordt omgeven door wel honderd brommertjes/ scooters, zeker voor de verkeerslichten. Ze komen dan aan alle kanten voorbij, ik heb gemerkt dat je er niet teveel op moet letten ze bewegen gewoon mee met de auto's.
De kinderen hadden het wel helemaal gehad en Tico heeft de hele weg naar huis (1 uurtje) gehuild en geschreeuwd, Ravi dee ook erg zijn best om mee te doen en Luna moest zo nodig plassen dat ze steeds zei dat ik op moest schieten.....! Alsof ik dat niet deed! Ik wou ook wel naar huis en het liefst meteen.
Dit zijn echt momenten dat je beter ergens anders kunt zijn, wrong time, wrong place. Uiteindelijk komt toch alles goed en zijn we thuis gekomen, de kinderen weer rustig en toen stond er eten klaar bij de bovenburen. We hebben daar met nog een stel heerlijk dumplings gegeten. W hadden die hier in de buurt gehaald, ze maken ze daar vers en die worden dan ingevroren. Heerlijk! Dit maakt wel weer veel goed, een gezellige avond met lekker eten...
Tot de volgende keer.